ปอน จักรกฤษณ์ (3.5M)

เด็ก14 ติดต่อรับศพพ่อ น้องบอกหนูมีเงิน500จร้าโอ้ยน้ออ อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่าเราสามารถเป็นที่พึ่ง ให้ใครได้อีกเยอะ 🥲 เป็นกำลังใจให้น้องกันครับ น้องสู้มาก #หนูเข้าออกโรงบาลบ่อยค่ะ คุณคิดว่าเค้าต้องสู้มาขนาดไหน พรุ่งนี้ผมจะเดินทางไปรับร่างของพ่อน้องและจะดูว่าจะสามารถช่วยเหลือในส่วนของการจัดงานศพอะไรให้น้องได้อีกบ้าง

ทำตามกฎระเบียบของเราโดยเคร่งครัดห้ามแหกกฎ

เดินทางออกจากโรงพยาบาล กันทรลักษ์เวลานี้ หน่วยไหนอาสาสมัครท่านใดใกล้เคียงเส้นทางเส้นโรงบาลกันทลักมุ่งหน้าจังหวัดหนองบัวลำภูร่วมขบวนปิดทางร่วมทางแยกให้ด้วยครับ ให้สมเกียรติเหล่าทหารกล้าของเรา

“สุขสันต์วันเกิด… ที่ไม่มีโอกาสได้เป่าเค้ก” วันนี้คือวันเกิดของเขา… วันที่ควรจะเต็มไปด้วยรอยยิ้ม และคำอวยพร แต่กลับกลายเป็นวันสุดท้ายในชีวิต ผมได้รับการประสานงานเคสนี้จากจังหวัดสมุทรปราการ เหตุยิงกันกลางสนามบอล มีผู้เสียชีวิตคาที่… ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ควรจะได้ฉลองวันเกิด กลับต้องสิ้นลมหายใจในวันเดียวกันนั้น ใช่ครับ… วันนี้คือวันเกิดของเขา แต่มันกลายเป็น “วันตาย” กลายเป็นวันสุดท้ายในชีวิต ไม่มีเค้ก ไม่มีของขวัญ ไม่มีคำว่า “สุขสันต์วันเกิด” มีเพียงร่างไร้วิญญาณ ที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นสนามหญ้า ท่ามกลางความตกตะลึงและน้ำตาของคนรอบข้าง แม่ของเขา… โทรมาหาผม เสียงเธอสั่นจนแทบจับคำไม่ได้ “แม่ไม่ค่อยมีเงินเลย… ช่วยพาลูกแม่กลับบ้านที” บ้านเกิดของเขาคือ อำเภอศีขรภูมิ จังหวัดสุรินทร์ ไกลเหลือเกินสำหรับคนที่ไม่ค่อยมี ผมจึงตัดสินใจช่วยเหลือทั้งหมด จัดการนำร่างกลับบ้านให้ฟรี พร้อมมอบโลงศพหนึ่งใบ เพื่อให้แม่ได้มีโลงให้ลูกนอน แม่ไม่มีโอกาสได้กอดลูกในวันเกิด ไม่มีโอกาสได้ลูบหัวหรือพูดว่า “แม่รักลูกนะ” มีเพียงร่างที่เย็นเฉียบ ที่ต้องพากลับบ้านไปด้วยความอาลัยสุดหัวใจ วันนี้เขาควรได้ยิ้ม… แต่กลับต้องหลับใหลตลอดกาล วันเกิดปีนี้…คือวันสุดท้ายของชีวิต

เอาใหญ่ละเดี๋ยวนี้ 😂

ภาษานครพนม เฮ็ดกูอีกแล้วว ไม่น่าหันไปถามเลย😂

555

🥺

“เขาสิ้นลมในบ้านไม้ผุพัง…โดยไม่มีแม้ผ้าขาวคลุมร่าง” ไม่มีญาติรอรับ ไม่มีแม้เสียงร่ำไห้ ไม่มีแม้ใครรู้ว่าเขาตาย… ชายคนหนึ่งจากไปเงียบๆ ในบ้านไม้เก่าโทรมกลางป่า ที่นอนเก่าเปื้อนฝุ่น จานชามกินแล้ววางทิ้งเกลื่อนพื้น ไม่มีผ้าห่ม ไม่มีมุ้ง ไม่มีน้ำสะอาด ไม่มีใครดูใจ… นี่คือบ้านของเขา — และนี่คือที่ที่เขาสิ้นใจ บางคนถามว่าเขาไม่สู้เหรอ? แต่ท่านรู้ได้ยังไง…ว่าเขาไม่สู้? บางทีเขาอาจจะสู้มากกว่าหลายคนด้วยซ้ำ แต่เขาสู้ได้แค่นั้น เพราะต้นทุนชีวิตมันไม่เท่ากัน เขาไม่มีโอกาส ไม่มีเวลา ไม่มีแม้เงินจะไปหาหมอ เขาตายเพราะโรค? เปล่าเลย…เขาตายเพราะ “ความจน” ตายเพราะไม่มีแม้คนจะช่วยห่อศพให้ ตายแบบไม่มีแม้แววตาใครมองเป็นครั้งสุดท้าย วันนี้…ผมเข้าไปช่วยเหลือในวินาทีสุดท้ายเป็นเจ้าภาพ จัดการทุกขั้นตอน ตั้งแต่รับศพ ห่อร่าง ไปจนถึงเผาศพ ผมเป็น “ใครสักคน” ในวันที่เขาไม่มีใครเลย ผมไม่รู้ว่าเขาจะไปสู่ภพไหน แต่ผมขอให้การจากไปของเขา… ไม่เงียบเหงาเหมือนตอนที่เขามีชีวิตอยู่ #ร่วมกันไว้อาลัยแด่ นาย กรม แสนพล อายุ 52 ปี จัดงานศพเรียบง่ายที่วัดป่าศุภราราม จังหวัดนครพนม

กลางเสียงปืนและเปลวไฟแห่งสงคราม มีชายไทยคนหนึ่งที่ล้มลงโดยไร้เสียง… เขาไม่ได้หันหลังหนีความตาย แต่เดินหน้าเข้าหามัน ด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยคำว่า “หน้าที่” เขาอาจไม่ทันได้ร่ำลาลูก เขาอาจไม่ได้กอดแม่ในวาระสุดท้าย และเขาอาจไม่มีโอกาสแม้แต่จะพูดคำว่า “คิดถึง” กับคนที่รออยู่ที่บ้าน… แต่สิ่งหนึ่งที่เขา “ทิ้งไว้” คือ เกียรติยศ ที่แม้แต่ความตายก็พรากไปไม่ได้ คือ ศักดิ์ศรีของทหารไทย ที่ยืนหยัดแม้รู้ว่า…อาจไม่มีวันกลับ

บ่มีก็มีให้อยู่จ้า สะอึกเลยคำนี้🥲

ฝากไว้ให้คิด 😂

#zoommyface

เป็ดได๋ อิทธิฤทธิ์เหลือล้น

“กลางฝน กลางคืน กลางกระแสน้ำเชี่ยว ทีมสู้สุดใจ 12 ชั่วโมงแห่งการยืนหยัด เพื่อจบภารกิจที่ไม่มีใครอยากทำแต่ไม่มีใครยอมทิ้ง” เพราะญาติพี่น้องเค้ารอเราอยู่

ดำเนินการร่างผู้เสียชีวิตจากโรงพยาบาลนพรัตน์นำส่งจังหวัดบุรีรัมย์ บ้านละลมอำเภอละหานทราย ดำเนินการให้ฟรีทั้งหมดพร้อมมอบโลงศพให้อีกหนึ่งใบ #ปอนจักรกฤษณ์

แต่ละมื้อแต่ละเดย์😂

ผู้เป็นพ่อได้ขับรถขบวนบั้งไฟมาประกวดที่จังหวัดอุทัยธานีแต่ดันเกิดอุบัติเหตุรถ 10 ล้อชนเข้ากับรถ ที่ใช้แห่ปั้งไฟของจังหวัดร้อยเอ็ด ผู้เป็นลูกสาวได้ติดต่อมาหาผมให้ช่วยเหลือรับร่างของพ่อซึ่งเป็นผู้ขับรถเนื่องจากทางครอบครัวไม่ค่อยมีเงินผมจึงได้เดินทางไปรับศพที่จังหวัดอุทัยธานีนำส่งบ้านเกิดจังหวัดร้อยเอ็ดให้ฟรีทั้งหมด